Το 1054 έγινε το σχίσμα των Εκκλησιών που οδήγησε τους Ρωμαιοκαθολικούς να διαφοροποιηθούν δογματικά , διοικητικά και τελετουργικά από τον Ορθόδοξο εκκλησιαστικό τρόπο, με αποτέλεσμα να ενταχθούν στην κατηγορία των αιρέσεων.
Το Παπικό κράτος
Ίδρυση: Το 756 ο Πάπας Στέφανος Β΄ έστεψε βασιλιά των Φράγκων τον Πιπίνο τον Μικρό, ο οποίος ως εκδήλωση ευγνωμοσύνης του παρεχώρησε ορισμένα εδάφη. Έτσι έγινε η ίδρυση του πρώτου παπικού κράτους, το οποίο αναγνωρίστηκε επίσημα το 1929 από τον Μπενίτο Μουσολίνι και εδρεύει στο Βατικανό.
Βατικανό: Είναι ένα ιδιαίτερο και πανίσχυρο κράτος στην Ιταλία. Αρχηγός του είναι ο εκάστοτε Πάπας και έχει 1000 περίπου κατοίκους, οι οποίοι απολαμβάνουν ειδικό προνόμιο να μην ανακρίνονται από την ιταλική δικαιοσύνη, αλλά έχουν την υποχρέωση να μην φέρνουν αντιρρήσεις στις αποφάσεις του Πάπα. Έχει στρατιωτική φρουρά, πρεσβευτές σχεδόν σε όλο τον κόσμο και δική του τράπεζα με συμμετοχή σε μερικές πολυεθνικές εταιρίες. Διαθέτει μια ισχυρή πολιτική οργάνωση, την Opus Dei που χαρακτηρίζεται ως η κρυφή στρατιά του Πάπα.
Κοσμική εξουσία: Οι Παπικοί από παλιά διακατέχονταν από τον διακαή πόθο της κατάληψης εκτός της θρησκευτικής και της κοσμικής εξουσίας. Το 494 ο Πάπας Γελάσιος Α΄ έγραψε στον αυτοκράτορα Αναστάσιο ότι «δύο είναι οι εξουσίες στον κόσμο: η ιερή αυθεντία των Παπών και η βασιλική εξουσία». Η δικαιολογία τους είναι, ότι σαν εκπρόσωποι του Ιησού από τον οποίο εξαρτώνται τα πάντα, έχουν το δικαίωμα της κατάληψης κάθε είδους εξουσίας.
Αυτό τους οδήγησε στην συμμετοχή τους σε μια σειρά γεγονότων που στιγματίστηκαν από αιματοχυσίες, όπως:
Το Παπικό κράτος
Ίδρυση: Το 756 ο Πάπας Στέφανος Β΄ έστεψε βασιλιά των Φράγκων τον Πιπίνο τον Μικρό, ο οποίος ως εκδήλωση ευγνωμοσύνης του παρεχώρησε ορισμένα εδάφη. Έτσι έγινε η ίδρυση του πρώτου παπικού κράτους, το οποίο αναγνωρίστηκε επίσημα το 1929 από τον Μπενίτο Μουσολίνι και εδρεύει στο Βατικανό.
Βατικανό: Είναι ένα ιδιαίτερο και πανίσχυρο κράτος στην Ιταλία. Αρχηγός του είναι ο εκάστοτε Πάπας και έχει 1000 περίπου κατοίκους, οι οποίοι απολαμβάνουν ειδικό προνόμιο να μην ανακρίνονται από την ιταλική δικαιοσύνη, αλλά έχουν την υποχρέωση να μην φέρνουν αντιρρήσεις στις αποφάσεις του Πάπα. Έχει στρατιωτική φρουρά, πρεσβευτές σχεδόν σε όλο τον κόσμο και δική του τράπεζα με συμμετοχή σε μερικές πολυεθνικές εταιρίες. Διαθέτει μια ισχυρή πολιτική οργάνωση, την Opus Dei που χαρακτηρίζεται ως η κρυφή στρατιά του Πάπα.
Κοσμική εξουσία: Οι Παπικοί από παλιά διακατέχονταν από τον διακαή πόθο της κατάληψης εκτός της θρησκευτικής και της κοσμικής εξουσίας. Το 494 ο Πάπας Γελάσιος Α΄ έγραψε στον αυτοκράτορα Αναστάσιο ότι «δύο είναι οι εξουσίες στον κόσμο: η ιερή αυθεντία των Παπών και η βασιλική εξουσία». Η δικαιολογία τους είναι, ότι σαν εκπρόσωποι του Ιησού από τον οποίο εξαρτώνται τα πάντα, έχουν το δικαίωμα της κατάληψης κάθε είδους εξουσίας.
Αυτό τους οδήγησε στην συμμετοχή τους σε μια σειρά γεγονότων που στιγματίστηκαν από αιματοχυσίες, όπως:
1) Σταυροφορίες
2) Η νύχτα της γιορτής του Αγίου Βαρθολομαίου (23 Αυγούστου 1572), όπου οι Παπικοί της Γαλλίας έσφαξαν τους Ουγενότους (Διαμαρτυρόμενοι και Καλβινιστές που αντιδρούσαν στον Πάπα) και τις οικογένειες τους.
3) Η Ιερά Εξέταση που θανάτωνε και έκαιγε ζωντανούς ανθρώπους.
4) Η Μικρασιατική καταστροφή, μετά το τέλος της οποίας ο Πάπας έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον Κεμάλ Ατατούρκ, για την νίκη του επί των Ελλήνων Χριστιανών.
5) Η συμμετοχή του Βατικανού στον πόλεμο που διέλυσε την Γιουγκοσλαβία. Ήταν το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την παπική Κροατία.
Δόγματα
Το «πρωτείο» του Πάπα:
Δόγματα
Το «πρωτείο» του Πάπα:
Οι Παπικοί υποστηρίζουν ότι ο Πάπας είναι ο διάδοχος του Απόστολου Πέτρου, τον οποίο και θεωρούν κορυφαίο των Αποστόλων. Συνεπώς ο διάδοχος του, Πάπας της Ρώμης έχει όλες τις εξουσίες εκείνου. Το 1870, στην πρώτη σύνοδο του Βατικανού, καθορίστηκε αυτό το πρωτείο ως δόγμα πίστης. Στην δεύτερη σύνοδο επικυρώθηκε η απόφαση της πρώτης και ανακηρύχτηκε ο Πάπας «υπεραπόστολος»
Το «αλάθητο» του Πάπα:
Το «αλάθητο» του Πάπα:
Αυτό το δόγμα καθορίστηκε το 1870 στην Α΄ Σύνοδο του Βατικανού (την οποία θεωρούν Οικουμενική) και επικυρώθηκε από την δεύτερη το 1962. Έτσι πλέον ο Πάπας διδάσκει ελεύθερα χωρίς τον έλεγχο και την επικύρωση της Συνόδου, ενώ καμία Σύνοδος δεν μπορεί να ¨σταθεί ¨χωρίς τον Πάπα. Το δόγμα αυτό προκάλεσε αντιδράσεις το 1870, με συνέπεια πολλοί παπικοί επίσκοποι, διακεκριμένοι θεολόγοι και πανεπιστημιακοί καθηγητές να αποσχισθούν από την Παπική εκκλησία και να ιδρύσουν το κίνημα των «Παλαιοκαθολικών».
Το Φιλιόκβε:
Το Φιλιόκβε:
Το 589 στο Τολέδο, κατά την διάρκεια της Γ΄τοπικής συνόδου της Ισπανικής εκκλησίας έγινε η εξής προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστης: Το Άγιο πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού(Φιλιόκβε=εκ του Υιού). Η απόφαση αυτή επικυρώθηκε το 633 πάλι στο Τολέδο από την Δ΄ Σύνοδο. Σκοπός αυτής της προσθήκης ήταν να καταπολεμηθεί ο Αρειανισμός ο οποίος είχε εξαπλωθεί πολύ στη Ισπανία και υποτιμούσε το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, δηλαδή τον Υιό. Το μόνο που πέτυχαν οι Παπικοί όμως ήταν να διασαλευτεί η ισοτιμία των προσώπων της Αγίας Τριάδας και να υποτιμηθεί το Άγιο Πνεύμα σε σχέση με τον Υιό.
Τα «Συγχωροχάρτια»:
Τα «Συγχωροχάρτια»:
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία πιστεύει ότι ένας άνθρωπος σώζεται αν κάνει ένα συγκεκριμένο αριθμό καλών πράξεων στην ζωή του. Αν υπερβεί αυτό τον αριθμό , η εκκλησία έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το πλεόνασμα για να σωθεί κάποιος που εν ζωή δεν είχε συμπληρώσει το απαιτούμενο ποσό καλών πράξεων. Αυτό όμως γίνεται μετά την καταβολή στην εκκλησία από τους συγγενείς του νεκρού, του κατάλληλου χρηματικού ποσού. Η Ορθόδοξη Παράδοση όμως είναι ξεκάθαρη λέγοντας ότι ο καθένας θα κριθεί ανεξάρτητα από τον άλλο και με βάση τα δικά του και μόνο έργα.
«Το Καθαρτήριο Πυρ»:
«Το Καθαρτήριο Πυρ»:
Οι Παπικοί πιστεύουν ότι όταν εξομολογείται κάποιος απαλλάσεται από τις ποινές της Κόλασης και την ενοχή της αμαρτίας. Του επιβάλλονται όμως από τον πνευματικό του ¨τα επιτίμια,¨ δηλαδή πρόσκαιρες ποινές. Αν κάποιος δεν προλάβει να εκπληρώσει πριν από τον θάνατο του τις ποινές του πνευματικού του, αυτές συνεχίζονται μετά θάνατον. Ο νεκρός μένει στο Καθαρτήριο Πυρ που είναι μια προσωρινή Κόλαση, στην οποία η ψυχή εξαγνίζεται πριν την Τελική Κρίση. Η Εκκλησία μπορεί να συντομεύσει τον χρόνο παραμονής μιας ψυχής στο Καθαρτήριο Πυρ και να χορηγήσει και επίσημες βεβαιώσεις απαλλαγής από τα επιτίμια(¨αφέσεις¨), αλλά πάντα με χρηματική αμοιβή. Οι επίσκοποι συντομεύουν τον χρόνο παραμονής στο Καθαρτήριο Πυρ κατά 50 μέρες, οι μητροπολίτες κατά 100, οι καρδινάλιοι κατά 200 μέρες και ο Πάπας έχει την εξουσία της άφεσης των ποινών.
Παναγία:
Παναγία:
Στις 8 Δεκεμβρίου 1854 καθιέρωσαν το δόγμα της άσπιλης σύλληψης της Θεοτόκου. Υποστηρίζουν δηλαδή ότι η Παναγία γεννήθηκε χωρίς προπατορικό αμάρτημα. Επίσης από την 1η Νοεμβρίου 1950 διδάσκουν ότι η Παναγία αναλήφθηκε στον ουρανό και είναι Συλλυτρώτρια.
Μυστήρια
Βάπτισμα:
Μέχρι τον 14ο αιώνα οι Δυτικοί έκαναν το Βάπτισμα όπως οι Ορθόδοξοι, δηλαδή με τις τρεις καταδύσεις στο νερό. Από τότε όμως άλλαξαν και καθιέρωσαν το ράντισμα.
Στην Ορθοδοξία ο ιερέας λέει: Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού, και αφήνει τον βαπτιζόμενο να έρθει σε προσωπική σχέση με το Άγιο Πνεύμα. Ο παπικός ιερέας όμως λέει: Εγώ σε βαπτίζω, δείχνοντας το κληρικοκρατικό πνεύμα που επικρατεί στον Παπισμό.
Χρίσμα:
Μυστήρια
Βάπτισμα:
Μέχρι τον 14ο αιώνα οι Δυτικοί έκαναν το Βάπτισμα όπως οι Ορθόδοξοι, δηλαδή με τις τρεις καταδύσεις στο νερό. Από τότε όμως άλλαξαν και καθιέρωσαν το ράντισμα.
Στην Ορθοδοξία ο ιερέας λέει: Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού, και αφήνει τον βαπτιζόμενο να έρθει σε προσωπική σχέση με το Άγιο Πνεύμα. Ο παπικός ιερέας όμως λέει: Εγώ σε βαπτίζω, δείχνοντας το κληρικοκρατικό πνεύμα που επικρατεί στον Παπισμό.
Χρίσμα:
Οι Καθολικοί έχουν διαχωρίσει το Βάπτισμα από το Χρίσμα, το οποίο το κάνουν μετά από λίγα χρόνια. Έτσι στερούν τα παιδιά τους από την χάρη του Αγίου Πνεύματος, τα αφήνουν ασφράγιστα και εκτεθειμένα στον διάβολο. Επιπλέον από το 1250 έχουν καθιερώσει να χρίουν μόνο το μέτωπο( Οι Ορθόδοξοι χρίουν μέτωπο, αυτιά, μύτη, στέρνο, στόμα, μάτια).
Εξομολόγηση:
Εξομολόγηση:
Σε όλους τους παπικούς ναούς υπάρχουν ειδικά φορητά κουβούκλια για το μυστήριο της Εξομολόγησης. Έχουν ένα χώρισμα στο μέσο με μερικές τρύπες για να ακουγεται η φωνή των συνομιλητών. Από το ένα μέρος είναι ο ιερέας και από το άλλο ο εξομολογούμενος, χωρίς να βλέπει ο ένας τον άλλο, κάτι που δεν βοηθά στην αίσθηση της αμαρτωλότητας και στην μετάνοια. Μια άλλη καινοτομία που καθιερώθηκε μετά το 1250 είναι ότι ο καθολικός ιερέας μέσω της συγχωρητικής ευχής απολύει ο ίδιος τον εξομολογούμενο από τις αμαρτίες του(Στον Ορθόδοξο κόσμο ο ιερέας ικετεύει τον Κύριο να δώσει συγχώρεση).
Θεία Ευχαριστία:
Για τους Παπικούς, η Λειτουργία θεωρείται ανάμνηση μόνο του γεγονότος της παράδοσης της Θείας Κοινωνίας από τον Ιησού στους μαθητές Του. Αντίθετα η Ορθοδοξία τελεί το μυστήριο και καλεί το Άγιο Πνεύμα για την πραγματική τέλεση της θυσίας του Κυρίου. Οι Καθολικοί χρησιμοποιούν τον άζυμο άρτο(όστιες) για την τέλεση του μυστηρίου και όχι τον ένζυμο όπως οι Ορθόδοξοι. Η Παπική εκκλησία από τον 12ο αιώνα δεν προσφέρει στους λαϊκούς το Αίμα του Κυρίου, αλλά μόνο το Σώμα. Μόνο οι κληρικοί έχουν το προνόμιο της μετάληψης του Σώματος και του Αίματος. Στερούν τα παιδιά από την Θεία Κοινωνία, γιατί νομίζουν ότι πρέπει να φτάσουν πρώτα σε μια ηλικία όπου μπορούν να κρίνουν και να εκτιμήσουν την δωρεά της Θείας Ευχαριστίας.
Ιεροσύνη:
Παρόλο που η Α΄Οικουμενική Σύνοδος έδωσε στους κληρικούς το δικαίωμα της επιλογής μεταξύ γάμου και αγαμίας, οι Παπικοί επιβάλλουν την αγαμία με συνέπεια πολλά ηθικά έκτροπα και σκάνδαλα. Οι βαθμοί της ιεροσύνης είναι: Διάκονοι, Πρεσβύτεροι, Επίσκοποι, Καρδινάλιοι. Οι Καθολικοί έχουν υπερτιμήσει τον βαθμό του Καρδιναλίου σε σχέση με τους άλλους. Οι Καρδινάλιοι είναι Επίσκοποι που εξελίχτηκαν σε προσωπικοί βοηθοί του Πάπα και είναι αυτοί μόνο που τον εκλέγουν.
Γάμος:
Οι Παπικοί κατά την τέλεση του μυστηρίου υπερτονίζουν την αμοιβαία συγκατάθεση των μελλόνυμφων. Αντίθετα οι Ορθόδοξοι πιστεύουν ότι η ευλογία της εκκλησίας σφραγίζει την συμφωνία άνδρα και γυναίκας. Οι Καθολικοί δέχονται τους γάμους που δεν έχουν ευλογηθεί από ιερείς, όπως και τους «μεικτούς» γάμους(γάμοι μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών).
Το Βατικανό δεν εκδίδει διαζύγια. Αντίθετα, ο ίδιος ο Κύριος είπε ότι επιτρέπεται η διάζευξη σε περίπτωση συζυγικής απιστίας.
Θεία Ευχαριστία:
Για τους Παπικούς, η Λειτουργία θεωρείται ανάμνηση μόνο του γεγονότος της παράδοσης της Θείας Κοινωνίας από τον Ιησού στους μαθητές Του. Αντίθετα η Ορθοδοξία τελεί το μυστήριο και καλεί το Άγιο Πνεύμα για την πραγματική τέλεση της θυσίας του Κυρίου. Οι Καθολικοί χρησιμοποιούν τον άζυμο άρτο(όστιες) για την τέλεση του μυστηρίου και όχι τον ένζυμο όπως οι Ορθόδοξοι. Η Παπική εκκλησία από τον 12ο αιώνα δεν προσφέρει στους λαϊκούς το Αίμα του Κυρίου, αλλά μόνο το Σώμα. Μόνο οι κληρικοί έχουν το προνόμιο της μετάληψης του Σώματος και του Αίματος. Στερούν τα παιδιά από την Θεία Κοινωνία, γιατί νομίζουν ότι πρέπει να φτάσουν πρώτα σε μια ηλικία όπου μπορούν να κρίνουν και να εκτιμήσουν την δωρεά της Θείας Ευχαριστίας.
Ιεροσύνη:
Παρόλο που η Α΄Οικουμενική Σύνοδος έδωσε στους κληρικούς το δικαίωμα της επιλογής μεταξύ γάμου και αγαμίας, οι Παπικοί επιβάλλουν την αγαμία με συνέπεια πολλά ηθικά έκτροπα και σκάνδαλα. Οι βαθμοί της ιεροσύνης είναι: Διάκονοι, Πρεσβύτεροι, Επίσκοποι, Καρδινάλιοι. Οι Καθολικοί έχουν υπερτιμήσει τον βαθμό του Καρδιναλίου σε σχέση με τους άλλους. Οι Καρδινάλιοι είναι Επίσκοποι που εξελίχτηκαν σε προσωπικοί βοηθοί του Πάπα και είναι αυτοί μόνο που τον εκλέγουν.
Γάμος:
Οι Παπικοί κατά την τέλεση του μυστηρίου υπερτονίζουν την αμοιβαία συγκατάθεση των μελλόνυμφων. Αντίθετα οι Ορθόδοξοι πιστεύουν ότι η ευλογία της εκκλησίας σφραγίζει την συμφωνία άνδρα και γυναίκας. Οι Καθολικοί δέχονται τους γάμους που δεν έχουν ευλογηθεί από ιερείς, όπως και τους «μεικτούς» γάμους(γάμοι μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών).
Το Βατικανό δεν εκδίδει διαζύγια. Αντίθετα, ο ίδιος ο Κύριος είπε ότι επιτρέπεται η διάζευξη σε περίπτωση συζυγικής απιστίας.
Ευχέλαιο:
Τα ιερά κείμενα της Ορθοδοξίας ορίζουν ότι γίνεται Ευχέλαιο κάθε φορά που το ζητά κάποιος ασθενής, χωρίς άλλους περιορισμούς. Οι Παπικοί όμως στην Σύνοδο τους το 1545-1563 όρισαν τα εξείς: Ο ασθενής που ζητά ευχέλαιο πρέπει να είναι βαρειά άρρωστος. Μικρά παιδιά και ψυχασθενείς αποκλείονται. Μόνο επίσκοποι και μερικοί εξουσιοδοτημένοι πρεσβύτεροι μπορούν να τελέσουν το Ευχέλαιο.