ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΑΙΡΕΣΗΣ
Τι είναι: Είναι κίνηση του Βατικανού με σκοπό την άλωση της Ορθοδοξίας. Οι Ουνίτες είναι Παπικοί με προσωπείο Ορθοδόξου. Κτίζουν ναούς με Ορθόδοξο ρυθμό, έχουν τα λειτουργικά βιβλία των Ορθοδόξων, αλλά αναγνωρίζουν ως αρχηγό της εκκλησίας τον Πάπα και διδάσκουν ότι ακριβώς η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία.
Πότε ιδρύθηκε: Το 1215, λίγο μετά την σύνοδο του Λατερανού των Παπικών. Στην σύνοδο αυτή αποφασίστηκε η οργάνωση κίνησης με σκοπό την βαθμιαία κατάργηση των Ορθόδοξων εθίμων και τον πλήρη εκλατινισμό των Ορθοδόξων. Η απόφαση αυτή επικυρώθηκε το 1254 από τον Πάπα Ιννοκέντιο Δ΄.
Προέλευση ονόματος: Από την πολωνική λέξη unia που σημαίνει ένωση. Το όνομα Ουνία το πήραν επίσημα το 1596 μετά την σύνοδο της Βρέστης της Λιθουανίας.Οι Ουνίτες θεωρούν ότι είναι αυτοί που συνεχίζουν την προ του σχίσματος του 1054 κατάσταση, όταν όλοι οι Χριστιανοί ήταν ενωμένοι.
Τύποι Ουνίας:
Αλεξανδρινός(Κόπτες-Αιθίοπες)
Αντιοχειανός(Σύροι-Μαλανκάρ)
Αρμενικός
Χαλδαϊκός(Νεστοριανοί-Μαλαμπάρ)
Βυζαντινός(Αλβανοί, Σέρβοι, Ουκρανοί, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Έλληνες, Ελληνόφωνες Κάτω Ιταλίας, Ούγγροι, Τσεχοσλοβάκοι, Τρανσυλβανοί, Ρώσοι, Μελχίτες).
Η ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΡΑΤΗ
Πολωνία: Η πρώτη οργανωμένη δραστηριότητα της Ουνίας εκδηλώθηκε στην Πολωνία κατά την διάρκεια της βασιλείας του Σιγισμούνδου. Ο βασιλιάς θέλοντας να σχετιστεί και να οφεληθεί πολιτικά από τα κράτη της Δύσης, προστάτευσε τους Ιησουίτες που απέστειλε το Βατικανό στην Πολωνία για προσηλυτισμό.Πολλοί επίσκοποι δέχτηκαν την ένωση με τον Πάπα Κλήμεντα Η΄ και έγινε η σύνοδος της Βρέστης που προκάλεσε αντιδράσεις πολλών Ορθοδόξων Επισκόπων. Ο Σιγισμούνδος όμως διέταξε διωγμούς κατά όσων αντιδρούσαν στην ένωση με τον Πάπα με συνέπεια να διαπραχθούν πολλά εγκλήματα κατά των Ορθοδόξων της Πολωνίας.
Ιησουΐτες: Η προσηλυτιστική δραστηριότητα της Ουνίας συνεχίστηκε και στις άλλες Ορθόδοξες χώρες της Ανατολής εκτός από την Πολωνία.Η προπαγάνδα των Ουνιτών τέθηκε μάλιστα υπό την προστασία του ιεραποστολικού οργανισμού των Παπικών «Congregatio de Propaganda Fidei» (οργανισμός διάδοσης της πίστης), ο οποίος από το 1622 (έτος ίδρυσης του) διευθύνεται από Ιησουίτες.
Γιουγκοσλαβία: Το 1938 το Βατικανό επί Πάπα Πίου ΙΑ΄επιχείρησε να συνάψει σχέσεις με την κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας(κογκορδάτο). Ο τότε όμως Ορθόδοξος Πατριάρχης της Σερβίας Βαρνάβας κατάφερε να ματαιώσει το κογκορδάτο. Ο Πάπας τότε στις 15 Δεκεμβρίου 1938 δήλωσε ότι οι Ορθόδοξοι θα μετανοήσουν για αυτή την απόρριψη. Πράγματι όταν καταλήφθηκε η Γιουγκοσλαβία από τον άξονα Γερμανίας –Ιταλίας, ιδρύθηκε το Κροατικό κράτος που αμέσως δέχτηκε την επίδραση του Παπισμού. Όσοι αντιστάθηκαν στον Πάπα φονεύτηκαν από τους Ουστάσι(εθνικιστές Κροάτες). Θανατώθηκαν με άγριο τρόπο τότε περίπου 700.000-800.000 Ορθόδοξοι Σέρβοι, γεγονός που προκάλεσε την διαμαρτυρία στην ηγεσία του Ζάγκρεμπ ακόμα και των Μουσουλμάνων της Βοσνίας, στις 12 Νοεμβρίου 1941.
Τρανσυλβανία: Οι Ουνίτες απέτυχαν να διεισδύσουν στην χώρα, καθώς η ηγεσία της Ρουμανίας αποκάλυψε την διπροσωπία των αιρετικών Ουνιτών και τους έθεσε τελεσίγραφο 2 μηνών να επιλέξουν την Παπική ή Ορθόδοξη πίστη. Έκτοτε η Ουνία εξαλείφθηκε.
Τσεχία: Το 1968 μετά το κίνημα του Ντούπτσεκ, οι Ουνίτες ιερείς συμμάχησαν με τους καθολικούς σε ένα διωγμό κατά των Ορθοδόξων. Βεβηλώθηκαν ναοί, κακοποίηθηκαν ιερείς και καταπατήθηκε ο Τίμιος Σταυρός επειδή ήταν κατασκευασμένος με τον Ρωσικό τρόπο.
Κωνσταντινούπολη: Η προσπάθεια των Ουνιτών για άλωση του κέντρου της Ορθοδοξίας χρονολογείται από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Η σθεναρή αντίδραση των Πατριαρχών όμως ακύρωσε τα σχέδια τους.
Ελλάδα: Η Oυνία μεταφέρθηκε στην Ελλάδα από την Κωνσταντινούπολη από τον ιεράρχη Ησαΐα Παπαδόπουλο(1852-1932). Η συστηματική δράση της όμως άρχισε μετά την Μικρασιατική καταστροφή, όπου με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας έκτισαν σχολεία, ναούς και νοσοκομεία με σκοπό τον εκλατινισμό.Οι Ουνίτες παραπλανούσαν πιστούς φορώντας ράσα και κτίζοντας ναούς όμοια με τα αντίστοιχα των Ορθοδόξων. Η επίσημη Εκκλησία όμως και η Ελληνικη Πολιτεία αντέδρασαν, αποκάλυψαν την απάτη τους και το 1930 με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου τους υποχρέωσαν να διαφοροποιηθούν ενδυματολογικά.
Η ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΟΥ BALAMAND
Τον Ιούνιο του 1993 στο Balamand του Λιβάνου, συνήλθε η Μεικτή Διεθνής Επιτροπή του Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών. Εκεί έγιναν δυστυχώς δεκτές από εκπροσώπους της Ορθοδοξίας απαράδεκτες απόψεις. Πλέον η Ουνία θεωρείται επίσημα η γέφυρα που ενώνει Ορθοδόξους και Παπικούς και οι Ουνίτες μπορούν να συμμετέχουν επίσημα στις συσκέψεις Ορθοδόξων και Παπικών και να έχουν βαρύνουσα γνώμη. Αυτά αποτελούν αντιορθόδοξες θέσεις καθώς είναι ενάντια στην Ορθόδοξη Παράδοση.