Η ΕΠΟΧΗ
ΤΩΝ ΔΙΩΓΜΩΝ
Την εποχή που βασίλευαν οι δυο ειδωλολάτρες
αυτοκράτορες, Μαξιμιλιανός και Μαξιμίνος, οι Χριστιανοί υπέφεραν από διωγμούς.
Με αυτοκρατορικό διάταγμα, οι πιστοί του Ιησού όφειλαν να θυσιάσουν στα είδωλα.
Όσοι πειθαρχούσαν θα απολάμβαναν τιμές, όσοι όμως επέμεναν στην πίστη τους θα
βασανίζονταν και θα θανατώνονταν μαρτυρικά.
Οι Χριστιανοί ενήργησαν με τους εξής τρόπους:
- Απαρνήθηκαν
την χριστιανική πίστη και θυσίασαν στα είδωλα.
- Ομολόγησαν
την αγάπη και την αφοσίωσή τους στο Χριστό και πέθαναν μαρτυρικά.
- Εγκατέλειψαν
την περιουσία και την κοινωνική τους ζωή και κατέφυγαν σε απομακρυσμένα
μέρη, φοβούμενοι τους διωγμούς και αρνούμενοι να αλλαξοπιστήσουν.
- Παρουσιάζονταν
στον κοινωνικό περίγυρο ως ειδωλολάτρες αλλά στην προσωπική τους ζωή και
στην ψυχή τους ήταν αφοσιωμένοι στον Κύριο.
Ο Άγιος Θεόδωρος ανήκε στην 4η ομάδα
και η επιλογή αυτή δεν έγινε λόγω φόβου αλλά γιατί πίστευε πως δεν είχε έρθει η
ώρα του να μαρτυρήσει για τον Κύριο. Η στιγμή εκείνη ήρθε, ο Άγιος ομολόγησε,
μαρτύρησε και πέθανε για την πίστη του.
Η
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ
- Θανάτωση δράκου: Ο
Θεόδωρος ανήκε σε ένα τάγμα εκατόνταρχων όπου με τον διοικητή τους πήγαν
σε μια περιοχή της Ανατολής. Εκεί υπήρχε ένας δράκος που κατέστρεφε τους
αγρούς και τις περιουσίες των κατοίκων και έκανε επιθέσεις στους
περαστικούς. Ο Άγιος αποφάσισε να αναμετρηθεί μαζί του για να απαλλάξει
τους ανθρώπους από την απειλή του και να μάθει αν έφτασε η ώρα του να
μαρτυρήσει για τον Κύριο. Πράγματι, με ιδιαίτερη ανδρεία και προσευχή, κατάφερε
και τον σκότωσε.
- Ο Άγιος ομολογεί
ότι είναι Χριστιανός: Μετά τη νίκη του επί του θηρίου, ο
Θεόδωρος συνειδητοποίησε ότι είχε φτάσει η ώρα να μαρτυρήσει, πολεμώντας
τον Διάβολο. Με παρρησία λοιπόν αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα στη
διάρκεια προγραμματισμένων τελετών για τους Ολύμπιους Θεούς. Ο διοικητής
του τον συμβούλεψε να συμμορφωθεί, διαφορετικά η ποινή, όπως οριζόταν από
τους Ρωμαίους αυτοκράτορες, θα ήταν σκληρή. Ο Θεόδωρος όχι μόνο δεν
λιγοψύχησε αλλά, παρουσία όλου του τάγματος, ομολόγησε την πίστη του στον
Κύριο και προέτρεψε και άλλους κρυφούς Χριστιανούς στρατιώτες να πράξουν
το ίδιο.
Ο ΑΓΙΟΣ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΙΕΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟ ΝΑΟ
- Η καύση του ναού:
Ο Άγιος, ένα βράδυ έβαλε φωτιά σε έναν ειδωλολατρικό
βωμό, αφιερωμένο στη θεά Ρέα. Ήθελε από τη μια να ομολογήσει και έμπρακτα
την αφοσίωσή του στο Θεό και από την άλλη να αποδείξει ότι τα είδωλα δεν
έχουν καμιά δύναμη παρά είναι κατασκευασμένα από φθαρτό υλικό. Έγινε
ορατός όμως από υπηρέτη του ναού που τον κατέδωσε στον τοπικό άρχοντα.
- Ομολογία της
πράξης: Ο Θεόδωρος εμφανίστηκε μπροστά στον άρχοντα Πούπλιο και
ομολόγησε χωρίς ενδοιασμούς ότι έκαψε τον ναό. Επίσης δήλωσε ότι το είδωλο
της θεάς δεν είχε καμία δύναμη αλλά ήταν αντικείμενο ευτελούς αξίας το
οποίο δεν άξιζε καμία τιμή.
ΜΑΡΤΥΡΙΟ
ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ
- Το
θαύμα στη φυλακή: Ο άρχοντας Πούπλιος διέταξε να τιμωρήσουν τον Θεόδωρο
μέσω ξυλοδαρμού. Εκείνος όμως δεν πτοήθηκε από τον πόνο, γεγονός που
προκάλεσε την οργή του ηγεμόνα ο οποίος πρόσταξε να φυλακιστεί ο Θεόδωρος
υπό αυστηρή στρατιωτική επιτήρηση και απαγόρευσε τη σίτισή του. Ο Κύριος
όμως φανερώθηκε, τον εμψύχωσε και του ζήτησε να αρνηθεί να λάβει τροφή και
νερό από τους δέσμιούς του. Παράλληλα, Άγγελοι άρχισαν να ψέλνουν και ο
ήχος έγινε αντιληπτός από τους φύλακες που ενημέρωσαν τον Πούπλιο. Η
επίσκεψη στο χώρο και η επιτόπου εκτίμηση των γεγονότων και του θαύματος
που λάβαινε χώρα, του προκάλεσε φόβο.
- Προσπάθεια
να τον δελεάσουν: Ο άρχοντας αρχικά
αναίρεσε την εντολή του και διέταξε να σιτίσουν τον φυλακισμένο. Ο Άγιος
όμως αρνήθηκε και ο Πούπλιος του υποσχέθηκε τιμές και διοικητικές
αρχιερατικές εξουσίες στην περίπτωση που προσκυνούσε στα είδωλα. Η
προσπάθειά του όμως να δελεάσει τον Θεόδωρο έπεσε στο κενό.
- Βασανιστήρια
του Αγίου:
Ο Πούπλιος έχοντας την ψευδαίσθηση ότι τα βασανιστήρια θα λύγιζαν τον
Θεόδωρο διέταξε να τον κρεμάσουν με το κεφάλι προς το έδαφος και να ξύσουν
το κορμί του με αιχμηρά αντικείμενα. Απέτυχε όμως στο σκοπό του και
προσπάθησε να τον μεταπείσει, χωρίς αποτέλεσμα και πάλι. Έτσι διέταξε να
θανατωθεί με τον μαρτυρικό τρόπο της ρίψης του στην πυρά.
- Ο
θάνατος του Αγίου: Ο Θεόδωρος
προσευχήθηκε θερμά και χωρίς να δειλιάσει ρίχτηκε μόνος του μέσα στη
φωτιά. Ο Κύριος όμως έκανε το θαύμα Του. Η φωτιά τον κύκλωσε σαν καμάρα,
χωρίς να τον αγγίξει και παρέδωσε το πνεύμα του.
ΘΑΥΜΑΤΑ
ΑΓΙΟΥ
- Η
Ευσεβία και το λείψανο του Αγίου: Η Ευσεβία ήταν μια πιστή χριστιανή που
συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Άγιο όταν εκείνος προετοιμαζόταν για να
σκοτώσει τον δράκο. Λίγο πριν την αναμέτρηση και ενώ τον είχε πάρει ο
ύπνος, η Ευσεβία, που περνούσε από το μέρος, τον είδε, τον ξύπνησε και τον
συμβούλεψε να φύγει. Μετά το θάνατό του η Ευσεβία διέθεσε μεγάλο μέρος της
περιουσίας της για να αγοράσει το λείψανο του Αγίου. Το μετέφερε στη χώρα
της και κάθε χρόνο έκανε γιορτή στην μνήμη του, στην οποία έπαιρνε μέρος
πλήθος κόσμου.
Ο Άγιος Θεόδωρος, μετά
το θάνατό του, έκανε πολλά θαύματα σε ασθενείς με σωματικά και ψυχικά νοσήματα. Επίσης, προφύλαξε ανθρώπους που
ταξίδευαν στη θάλασσα από πνιγμό, ελευθέρωσε αιχμαλώτους και προστάτεψε
στρατιώτες από την αιχμαλωσία.
- Το
θαύμα των κολλύβων: Την ημέρα της γιορτής του Αγίου Θεοδώρου μοιράζονται
κόλλυβα προς ανάμνηση ενός μεγάλου θαύματός του.
Όταν στην Βασιλεύουσα
ήταν αυτοκράτορας ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, αρχαιολάτρης και όργανο του
διαβόλου, παρακινημένος από την απέχθεια που ένιωθε για τους Χριστιανούς,
διέταξε τον έπαρχο της πόλης να εκτελέσει ένα δόλιο σχέδιο. Γνωρίζοντας πως οι
Χριστιανοί θα άρχιζαν περίοδο νηστείας, διέταξε τον έπαρχο να πουληθούν στην
Πόλη μόνο τρόφιμα που είχαν μολυνθεί από αίμα θυσιών, ώστε να μιανθούν οι
Χριστιανοί.
Ο Θεός όμως έστειλε τον Θεόδωρο που παρουσιάστηκε σε όραμα στον
Πατριάρχη Ευδόξιο. Του αποκάλυψε την απάτη και τον συμβούλεψε να μοιράσει στον
λαό, βρασμένο σιτάρι δηλαδή κόλλυβα. Ο Πατριάρχης ενημέρωσε Κληρικούς και Χριστιανούς
για την οπτασία που είδε και έπραξε όπως τον συμβούλεψε ο Άγιος Θεόδωρος. Έτσι
απετράπη το σχέδιο του πονηρού.