ΑΠΟΡΙΕΣ: Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Ο ΘΕΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

1. Η Δημιουργία του σύμπαντος: ο Παντοκράτορας δημιούργησε το σύμπαν σε έξι μέρες:
• Την πρώτη μέρα έπλασε τους Αγγέλους και τα ουράνια τάγματα, τον ουρανό με τη γη, το φως και την ημέρα.
• Τη δεύτερη μέρα έκανε τον διαχωρισμό γης-υδάτινου περιβάλλοντος.
• Την τρίτη μέρα δημιουργήθηκε η θάλασσα και έγινε η βλάστηση της γης και τα δέντρα.
• Την τέταρτη μέρα έκαναν την εμφάνισή τους ο ήλιος, το φεγγάρι και τα αστέρια.
• Την πέμπτη μέρα πλάστηκαν τα ερπετά, τα πτηνά και τα όντα του θαλάσσιου οικοσυστήματος.
• Την έκτη μέρα έπλασε τα ζώα της ξηράς και ευλόγησε όλα τα δημιουργήματά Του.
• Στη συνέχεια, αφού είχε ολοκληρωθεί η δημιουργία του σύμπαντος, ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, τον οποίο όρισε ως βασιλέα των πάντων. Για αυτό και η φύση του ανθρώπου έχει διπλή υπόσταση: από χώμα έγινε το σώμα, όπως και τα αισθητά δημιουργήματα και από ψυχή για να ζει, όπως τα νοητά όντα.
2. Η πλάση του ανθρώπου: ο άνθρωπος πλάστηκε κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού κατά τρεις τρόπους:
• Ο άνθρωπος είναι, όπως και ο Θεός, αυτεξούσιος. Κανείς δεν είναι εξουσιαστής του Θεού όπως και της γνώμης του ανθρώπου. Έχει την ελεύθερη βούληση να ακολουθήσει τη θέληση του ακόμα και αν πρόκειται για λανθασμένη επιλογή.
• Ο άνθρωπος είναι τέλειος όπως και ο δημιουργός του. Ενώ τα υπόλοιπα πλάσματα του Θεού είναι είτε νοητά είτε αισθητά, ο άνθρωπος έχει διπλή υπόσταση. Είναι πλήρης, με αισθητό μέρος(σώμα) και νοητό(ψυχή).
• Ο άνθρωπος έχει και αυτός τα τρία πρόσωπα του Θεού: το νου(όπως ο Πατέρας), τον λόγο(όπως ο Υιός), την αναπνοή(όπως το Άγιο Πνεύμα).

      3.    Προέλευση του ονόματος Αδάμ: Το όνομα Αδάμ προέρχεται από τα αρχικά των

 άκρων σημείων της γης.

·         Α: για την Ανατολή

·         Δ: για την Δύση

·         Α: για την Άρκτο

·         Μ: για την Μεσημβρία

4.  Ταυτότητα του Παραδείσου: ο Παράδεισος είχε την έδρα του στο υψηλότερο

σημείο της γης, στην Ανατολή. Σύμφωνα με τον Γρηγόριο Θεολόγο, ο Παράδεισος είχε αισθητό και νοητό μέρος. Αισθητός ήταν γιατί είχε τα υλικά ξύλα(όπως και η γη)  και νοητός γιατί είχε και τα «ξύλα» τα νοητά, όπου είναι οι αρετές που χάρισε ο Θεός: γνώση, σοφία, ευμορφία, φιλοξενία, πραότητα, ταπείνωση, εγκράτεια, νηστεία και παρθενία.

ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΟΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

1. Τα δύο ξύλα του Παραδείσου: Στον αισθητό Παράδεισο υπήρχαν δύο ξύλα, της ζωής και της γνώσης του καλού-κακού. Φυσικά εάν οι Πρωτόπλαστοι έτρωγαν από τον καρπό των συγκεκριμένων δέντρων δεν θα αποκτούσαν τις συγκεκριμένες ιδιότητες. Υπάρχει μια αλληγορία και συγκεκριμένα, τα δύο ξύλα αποτελούν την προαίρεση του ανθρώπου να επιλέγει να υπακούει στη θέληση του Θεού. Ο Κύριος είχε εξηγήσει στον Αδάμ ότι μπορούσε να αναζητά τη φύση και την ταυτότητα του κάθε αισθητού δημιουργήματος Του. Η μόνη απαγόρευση ήταν η προσπάθεια ερμηνείας της φύσης του Θεού. Παρόλα αυτά έδωσε στον Αδάμ μαζί με τον περιορισμό και την ελεύθερη βούληση για να υπακούσει ή όχι.
2. Η ζωή με την Εύα: Ο Θεός αποφάσισε να χαρίσει στον Αδάμ μια σύντροφο, ώστε να μην είναι μόνος του στον Παράδεισο. Όταν αποκοιμήθηκε ο Αδάμ, ο Θεός πήρε ένα από τα πλευρά του και έπλασε την Εύα. Μαζί χαίρονταν ως σύντροφοι τα αγαθά της Εδέμ. Κυκλοφορούσαν γυμνοί χωρίς την αίσθηση της ντροπής διότι ήταν απονήρευτοι και άκακοι.
3. Το τέχνασμα του διαβόλου: Ο διάβολος, ο ξεπεσμένος άγγελος, βλέποντας την τιμή που είχαν οι Πρωτόπλαστοι από τον Θεό, τους φθόνησε και έβαλε στόχο την έξοδό τους. Πήρε τη μορφή φιδιού, που ήταν τότε ένα πολύ ήσυχο ζώο που περπατούσε και παρουσιάστηκε στην Εύα, η οποία δεν τον αναγνώρισε. Έτσι του έδειξε εμπιστοσύνη και συμμετείχε στον προσχεδιασμένο διάλογο του διαβόλου. Η Εύα, σε σχετική του ερώτηση, απάντησε πως ο Θεός είχε απαγορεύσει να τρώνε καρπό από το δέντρο τη γνώσης. Ο διάβολος τότε την παραπλάνησε, παρουσιάζοντας τον Θεό ως πονηρό, εγωιστή και ψεύτη ο οποίος είχε θέσει το απαγορευτικό προκειμένου οι Πρωτόπλαστοι να μην αποκτήσουν την γνώση του καλού και γίνουν και εκείνοι θεοί. Η Εύα δοκίμασε τον απαγορευμένο καρπό του δέντρου που ήταν συκιά και με την σειρά της παρέσυρε τον Αδάμ. Με την τέλεση της αμαρτίας, η αγαθότητα χάθηκε και αντιλήφθηκαν την γύμνια τους που προσπάθησαν να καλύψουν με τα φύλλα της συκιάς . Η συκιά αποτελεί και έναν συμβολισμό και μοιάζει με την αμαρτία. Ο καρπός της είναι γλυκός, τα φύλλα της όμως έχουν τραχύτητα. Ομοίως και η αμαρτία, αρχικά είναι θελκτική, στη συνέχεια όμως γίνεται πικρή. Έτσι και ο Αδάμ, ενώ στην αρχή ο καρπός της αμαρτίας τον γλύκανε, στην συνέχεια μόλις συνειδητοποίησε την γύμνια του, αντιλήφθηκε και την αλλαγή του κορμιού του που έγινε τραχύ από λεπτό και αθάνατο.
4. Η έξοδος από τον Παράδεισο:  Ο Θεός που γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τα πάντα, προσπάθησε να παροτρύνει τους Πρωτόπλαστους να αναγνωρίσουν το λάθος τους και να μετανοήσουν. Όμως και οι δυο αγνόησαν την ευκαιρία και θέλησαν να δικαιολογηθούν, αποδίδοντας ευθύνες αλλού και όχι στον εαυτό τους. Ο Αδάμ θεώρησε υπεύθυνη την Εύα και εκείνη το φίδι και έμμεσα και οι δύο τον Θεό. Εκείνος τότε καταράστηκε το ζώο και το μετέτρεψε σε ερπετό, ενώ στο αντρόγυνο έδειξε την έξοδο του Παραδείσου. Προηγουμένως όμως τους ενημέρωσε ότι στην νέα τους ζωή θα υπάρχουν πολλές δυσκολίες επιβίωσης. Πράγματι, μετά την απομάκρυνσή τους από την Εδέμ και την σφράγιση της εισόδου από τα Χερουβείμ, ο Αδάμ εργάστηκε πολύ σκληρά για την εξασφάλιση των βιοποριστικών πόρων. Συνειδητοποίησε τότε την ευεργεσία και φιλανθρωπία του Θεού και όλα όσα έχασε με την απειθαρχία και ματαιοδοξία του.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ

1. Σχέση νηστείας-προπατορικού αμαρτήματος: Το προπατορικό αμάρτημα ήταν μια κληρονομιά των Πρωτόπλαστων στις επόμενες γενιές. Όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτου κοινωνικής θέσης, αξιωμάτων και οικονομικής κατάστασης φέρουν αυτό το αμάρτημα. Η νηστεία όμως, ως αποχή από την αμαρτία, αποτελεί το μέσο της αποκατάστασης της σχέσης με τον Θεό, κάτι που αγνόησε ο Αδάμ. Η νηστεία όμως πρέπει να γίνεται με την καρδιά γεμάτη αγάπη και όχι με μνησικακία για τον συνάνθρωπό μας. Ο Θεός συγχωρεί τις αμαρτίες μας όταν και εμείς οι ίδιοι δίνουμε συγχώρεση σε όποιον μας έβλαψε. Ο Θεός έδωσε μια εντολή: « Συγχωρήστε για να συγχωρεθείτε». Ο ίδιος ο Κύριος πέρασε πολλά μαρτύρια και σταυρώθηκε και όμως συγχώρεσε τους διώκτες Του. Το παράδειγμά Του οφείλουν να ακολουθήσουν οι Χριστιανοί, ώστε να δεχτούν στην καρδιά τους τον Θεό και να ζητήσουν την συγχώρεσή Του.
2. Οι κανόνες της νηστείας:
• Όποιος νηστεύει πρέπει να το κάνει κρυφά και να μην δίνει στόχο στους ανθρώπους. Θα πρέπει να μην φέρονται ως ταλαιπωρημένοι και καταπονημένοι από τη νηστεία, όπως έπρατταν οι Φαρισαίοι, αλλά απεναντίας να μην αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τον αγώνα τους. Έτσι, ο Θεός θα τους ανταμείψει στη Βασιλεία Του, φανερά, μπροστά στους Αγγέλους.
• Δεν συμβαδίζει νηστεία και συσσώρευση υλικού και φθαρτού πλούτου. Προέχει η απόκτηση του ουράνιου θησαυρού που θα οδηγήσει εκεί και την καρδιά του πιστού. Αντίθετα, αν ο χριστιανός είναι προσκολλημένος στα επιούσια, εκεί θα είναι και η καρδιά του, γεμάτη κακία και απληστία.
• Η ελεημοσύνη και η προσφορά αγάπης στον συνάνθρωπο και ειδικά στον φτωχό, κάνουν την νηστεία ευπρόσδεκτη από τον Θεό. Η ελεημοσύνη δεν ¨αγιάζει¨, κατά κάποιο τρόπο, την νηστεία μόνο, αλλά και την ψυχή του πιστού που προετοιμάζεται να δεχτεί τον Σωτήρα.