ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟΣ: ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Όταν ο ειδωλολάτρης Διοκλητιανός έγινε αυτοκράτορας στην Ρώμη θέλησε να επιβάλλει το δωδεκάθεο ως επίσημη θρησκεία του κράτους. Οι συμβουλές όμως που έλαβε από το μαντείο του Απόλλωνα, του αγαπημένου του θεού, τον έκαναν να στραφεί εναντίον των Χριστιανών. Εξαπέλυσε λοιπόν έναν μεγάλο διωγμό που συνοδευόταν από εκτελέσεις, φυλακίσεις και βασανισμούς των πιστών Χριστιανών.
Επειδή όμως η πλειοψηφία τους κατοικούσε στο ανατολικό μέρος της αυτοκρατορίας, δημιουργήθηκε αναστάτωση, αφενός λόγω του διωγμού και αφετέρου εξαιτίας της άρνησής τους να προσκυνήσουν στα είδωλα. Τότε, οι διοικητές των περιοχών της Ανατολής ζήτησαν βοήθεια από τον αυτοκράτορα ώστε να καταφέρουν να εμποδίσουν την εξάπλωση του Χριστιανισμού και να επαναφέρουν τους χριστιανούς στην λατρεία των αρχαιοελληνικών θεών. Για την επίτευξη του συγκεκριμένου σκοπού συναντήθηκαν με τον Διοκλητιανό, τρεις φορές.
ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Η ταυτότητα του Αγίου: Ο Άγιος ήταν ένας ευσεβής νέος από πλούσια αλλά χριστιανική οικογένεια της Καππαδοκίας. Σε ηλικία 10 ετών έμεινε ορφανός από πατέρα αφού μαρτύρησε για την πίστη του στον Κύριο. Σε ηλικία 18 ετών κατατάχτηκε στον ρωμαϊκό στρατό όπου απέκτησε και αξίωμα. Όταν όμως πέθανε η μητέρα του αποφάσισε να ομολογήσει την πίστη του στον Χριστό. Ο εικοσάχρονος Γεώργιος πούλησε την περιουσία του και την μοίρασε στους φτωχούς και ελευθέρωσε τους δούλους του. Στη συνέχεια, με αφορμή την συγκέντρωση του Διοκλητιανού με τους διοικητές των ανατολικών επαρχιών, παρουσιάστηκε στον αυτοκράτορα.
Η ομολογία της πίστης στον Χριστό: Ο Άγιος Γεώργιος με μεγάλη τόλμη και πίστη μίλησε δημόσια μπροστά στον αυτοκράτορα και στους άρχοντες. Τους κατηγόρησε ως πολεμοχαρείς και αιμοδιψείς λόγω του διωγμού κατά των χριστιανών. Τους προέτρεψε να σταματήσουν να ταλαιπωρούν τους πιστούς του Θεού γιατί δεν είχαν δίκιο να θεωρούν ότι τα είδωλα ήταν πραγματικές θεότητες και να βασανίζουν τους ευσεβείς χριστιανούς.
Η ομολογία του Γεωργίου προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στο πλήθος και ο Διοκλητιανός, φοβούμενος την επίδραση των λόγων του νεαρού στον λαό, προσπάθησε να τον μεταπείσει κολακεύοντάς τον και υποσχόμενος πολλές τιμές. Εκείνος όμως δεν επηρεάστηκε και δήλωσε πως δεν τον ελκύει ο εφήμερος υλικός πλούτος του βασιλιά παρά μόνο η αιώνια Ουράνια Βασιλεία.
ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
Η φυλακή: Η άρνηση του Γεωργίου να συμμορφωθεί στις εντολές ανάγκασε τον Διοκλητιανό να διατάξει την φυλάκισή του. Οι στρατιώτες ακινητοποίησαν τα πόδια του Αγίου σε ένα ξύλο και τοποθέτησαν μια βαριά πέτρα στο στήθος του όπου του προκάλεσε πληγές. Δεν υπέκυψε όμως και την επόμενη μέρα που παρουσιάστηκε στον αυτοκράτορα χαρακτήρισε το μαρτύριο του ως παιχνίδι να τον μεταπείσει.
Ο τροχός: Ο Διοκλητιανός, οργισμένος, έδωσε εντολή να δέσουν τον Γεώργιο σε έναν τροχό με αιχμηρά μεγάλα ξίφη που έκοβαν το σώμα του. Την ίδια ώρα, εκείνος κατευθύνθηκε στον ναό του Απόλλωνα για να κάνει θυσία. Ακριβώς όμως εκείνη τη στιγμή έγινε μεγάλο θαύμα. Ένας Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε μπροστά σε όλους και έλυσε τον Γεώργιο, ενώ ταυτόχρονα ακούστηκε η φωνή του Θεού που προέτρεπε τον Άγιο να μην φοβάται καθώς ήταν στο πλευρό του.
Όταν οι στρατιώτες του Διοκλητιανού έφεραν τον Άγιο μπροστά στον βωμό δημιουργήθηκε μεγάλη αναστάτωση. Οι φανατικοί ειδωλολάτρες, θέλοντας να αποτρέψουν το πλήθος να πιστέψει στο θαύμα, δήλωναν πως δεν ήταν ο Γεώργιος αλλά κάποιος που του έμοιαζε ή φάντασμα. Όταν όμως ο Άγιος μίλησε και αποκάλυψε το θαύμα πολλοί παρευρισκόμενοι πίστεψαν και ομολόγησαν την πίστη τους στον αληθινό Θεό. Ανάμεσά τους ήταν δύο χιλιάρχοι, ο Ανατόλιος και ο Πρωτολέων που μετά τη δημόσια ομολογία τους αποκεφαλίστηκαν με διαταγή του αυτοκράτορα. Χριστιανή έγινε επίσης και η βασίλισσα Αλεξάνδρα η οποία όμως κατόπιν προτροπής του συμβούλου του Διοκλητιανού, Μαγνέντιου, δεν εκδηλώθηκε φανερά.
Ο λάκκος με τον ασβέστη: Οι συνεχείς αποτυχημένες προσπάθειες του Ρωμαίου αυτοκράτορα να μεταπείσει τον Γεώργιο, τον εξαγρίωσαν. Αποφάσισε λοιπόν να ρίξει τον νέο σε έναν λάκκο με ασβέστη και να τον αφήσουν για 3 μέρες ώστε να μην μείνει κανένα ίχνος του σώματός του. Ο Γεώργιος δεν ταράχτηκε αλλά προχωρούσε προς το σημείο του μαρτυρίου του προσευχόμενος με θέρμη προς τον Κύριο.
Όταν πέρασαν οι 3 μέρες και οι στρατιώτες πήγαν να περισυλλέξουν ό,τι πίστευαν ότι είχε απομείνει από τον μάρτυρα, τον βρήκαν όρθιο στον λάκκο να προσεύχεται. Το πλήθος τότε άρχισε να πιστεύει ολοένα και περισσότερο στον Θεό καθώς γινόταν μάρτυρας σε αλλεπάλληλα θαύματα. Η εξέλιξη όμως αυτή δεν άρεσε καθόλου στον Διοκλητιανό ο οποίος θεωρούσε πως όλα τα θαύματα που είχαν συμβεί ήταν μαγικά τεχνάσματα και ζήτησε από τον Γεώργιο να τους τα αποκαλύψει. Εκείνος όμως, απογοητευμένος από την αδιάλλακτη στάση του βασιλιά, αρνήθηκε να συνεχίσει τον διάλογο μαζί του δηλώνοντας πως ήταν τόσο βαθειά πλανεμένος που τίποτα δεν μπορούσε να τον μεταπείσει.
Τα παπούτσια με τα καρφιά: Ο αυτοκράτορας, θυμωμένος, διέταξε να φορέσουν στον Γεώργιο παπούτσια που στο εσωτερικό τους είχαν καρφιά πυρακτωμένα. Στη συνέχεια, υποχρέωσαν τον Άγιο να περπατήσει μέχρι την φυλακή. Εκείνος, αν και υπέφερε, δεν σταμάτησε στιγμή να προσεύχεται στον Κύριο για να του δίνει δύναμη να αντέξει την δοκιμασία. Πράγματι, την επόμενη μέρα, όταν οι στρατιώτες πήγαν να φέρουν τον Γεώργιο μπροστά στον Διοκλητιανό, τον είδαν να στέκεται όρθιος και υγιής. Όμως και αυτό το θαύμα δεν επηρέασε τον βασιλιά ο οποίος απαίτησε από τον Γεώργιο να προσκυνήσει στα είδωλα. Εκείνος όμως αρνήθηκε για μια ακόμα φορά και στάθηκε πιστός στον Κύριο.
Ο ξυλοδαρμός: Το επόμενο μαρτύριο του Αγίου ήταν ο βάναυσος ξυλοδαρμός με λουριά. Η προσευχή του όμως στον Κύριο τον προστάτεψε και πάλι. Ο Διοκλητιανός τότε οργισμένος δήλωσε πως όλα τα θαύματα ήταν μαγικά τεχνάσματα και ζήτησε από τον μάρτυρα να του αποκαλύψει την πηγή της δύναμής του.
Το δηλητήριο του μάγου: Ο σύμβουλος του Διοκλητιανού, Μαγνέντιος, πρότεινε στον βασιλιά να φέρουν έναν φημισμένο μάγο της περιοχής, τον Αθανάσιο για να αναγκάσει τον Γεώργιο να υποταχτεί στο θέλημα του. Πράγματι, την επόμενη μέρα ο μάγος ήρθε με δύο μπουκαλάκια με φάρμακο. Το ένα περιείχε ουσία που επηρέαζε την διανοητική κατάσταση ενός ανθρώπου και το άλλο ήταν θανατηφόρο. Στην αρχή, υποχρεώθηκε ο Άγιος Γεώργιος να πιει το πρώτο φάρμακο αλλά δεν είχε καμία επίδραση. Ούτε όμως και το θανατηφόρο υγρό κατάφερε να δράσει καθώς ο Γεώργιος προστατευόταν από τον Κύριο. Όλοι έμειναν έκπληκτοι, ακόμα και ο μάγος Αθανάσιος που γνώριζε την ισχύ τους.
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
Ο Άγιος αποκαλύπτει την δύναμη του Θεού: Ο Διοκλητιανός ήταν σίγουρος πως όλα τα θαυμαστά έργα που συνέβησαν στον Γεώργιο δεν ήταν παρεμβάσεις του Θεού αλλά ανθρώπινα τεχνάσματα που στηρίζονταν σε μαγικές δυνάμεις. Ζητούσε λοιπόν επίμονα να μάθει την πηγή της δύναμης του Αγίου. Εκείνος όμως για μια ακόμη φορά δήλωσε πως ο Θεός ήταν η προστασία του. Ο Θεός προστατεύει όλους τους πιστούς Του, του εμψυχώνει στις δυσκολίες και αποτρέπει να τους συμβεί οτιδήποτε κακό. Ο Θεός θεραπεύει ασθενείς, ανασταίνει νεκρούς και έχει τη δύναμη να πράξει τα αδύνατα.
Η ανάσταση του νεκρού: Η δήλωση του Γεωργίου περί της ανάστασης των νεκρών προκάλεσε μεγάλη έκπληξη καθώς, κατά ομολογία και του μάγου Αθανασίου, δεν υπήρχαν τέτοια περιστατικά στην αρχαιοελληνική θρησκεία. Τότε ο μάγος πρότεινε να δοκιμάσουν την δύναμη του Θεού του Γεωργίου, προκαλώντας Τον να αναστήσει έναν Έλληνα που είχε πεθάνει πρόσφατα και είχε ταφεί εκεί κοντά. Ο Άγιος Γεώργιος, καθώς προχωρούσε προς τον τάφο προσευχόταν με θέρμη, ζητώντας από τον Κύριο να τον βοηθήσει, να γίνει το θαύμα και να δοξαστεί το όνομά Του. Πράγματι, όταν όλοι συγκεντρώθηκαν γύρω από τον τάφο, ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος και ο νεκρός αναστήθηκε. Όλοι έμειναν έκπληκτοι αλλά ο Διοκλητιανός απευθυνόμενος στο συγκεντρωμένο πλήθος δήλωσε πως όλα όσα συνέβησαν ήταν πλεκτάνη οργανωμένη από τον Γεώργιο, τον Αθανάσιο και τον «υποτιθέμενο» νεκρό. Ο μάγος Αθανάσιος εκείνη τη στιγμή δήλωσε την πίστη του στον αληθινό Θεό του Γεωργίου και ο Διοκλητιανός πρόσταξε την εκτέλεσή του μαζί με τον αναστηθέντα. Ο Γεώργιος οδηγήθηκε και πάλι στη φυλακή ευχαριστώντας τον Κύριο για την παρέμβασή Του.
Τα θαύματα στην φυλακή: Η φήμη του Αγίου διαδόθηκε γρήγορα και πολλοί άνθρωποι, δωροδοκώντας τους φύλακες, τον επισκέπτονταν στο κελί του. Εκεί ο Γεώργιος άλλους τους θεράπευε και σε άλλους δίδασκε τον λόγο του Θεού. Ένας από τους ευεργεθέντες ήταν ο Γαλέριος, ένας φτωχός γεωργός που είχε ένα μόνο βόδι για να τον βοηθά στις εργασίες του. Όταν το βόδι ψόφησε, ο Γαλέριος απελπισμένος ζήτησε την βοήθεια του Γεωργίου ο οποίος έκανε το θαύμα του. Όταν ο γεωργός είδε πως το βόδι του ήταν ζωντανό στο χωράφι του, έτρεξε όλο χαρά προς την φυλακή διαδίδοντας σε όλους το θαύμα. Έγινε όμως αντιληπτός από τους στρατιώτες του αυτοκράτορα που τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν μπροστά του. Εκείνος τότε διέταξε την θανάτωσή του με αποκεφαλισμό, όπως και έγινε.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
Ο Κύριος αποκαλύπτεται στον Άγιο: Η μεγάλη προσέλευση ανθρώπων στη φυλακή για να δουν τον Γεώργιο έγινε αντιληπτή από αξιωματούχους του παλατιού. Πρότειναν λοιπόν στον Διοκλητιανό την άμεση εξόντωση του Αγίου για να σταματήσουν την προσέλκυση του κόσμου στην χριστιανική θρησκεία. Πράγματι, ο βασιλιάς διέταξε την εκτέλεσή του. Το ίδιο βράδι, ενώ ο Γεώργιος κοιμόταν, ο Κύριος εμφανίστηκε μπροστά του. Τον ασπάστηκε, τον στεφάνωσε και του αποκάλυψε πως πολύ σύντομα θα ερχόταν κοντά Του για να απολαύσει αιώνια την Ουράνια Βασιλεία. Ο Γεώργιος, περιχαρής ζήτησε να τον επισκεφτεί ένας έμπιστος δούλος του. Αφού του αποκάλυψε τον επερχόμενο θάνατό του, του ζήτησε να φροντίσει να ενταφιάσει το σώμα του στην πατρίδα του, την Παλαιστίνη και τον συμβούλεψε να κρατήσει για πάντα τη πίστη του στον αληθινό Θεό.
Ο Άγιος αποκαλύπτει την απάτη των ειδώλων: Την επόμενη ημέρα, ο Διοκλητιανός και πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε στον ναό του Απόλλωνα για θυσία. Στη συνέχεια, διέταξε να φέρουν και τον Γεώργιο εκεί. Αφού αρχικά προσπάθησε να τον καλοπιάσει, στη συνέχεια του ζήτησε να θυσιάσει στα είδωλα. Σε περίπτωση που αρνιόταν, τον περίμενε η θανατική ποινή.
Ο Γεώργιος τότε έκανε το σημείο του Σταυρού και αμέσως ακούστηκε φωνή διαβόλου από το είδωλο του Απόλλωνα που ομολόγησε πως ο αληθινός Θεός ήταν εκείνος που υπηρετούσε ο Γεώργιος. Συγχρόνως ακούστηκε μεγάλη βοή και όλα τα είδωλα καταστράφηκαν.
Ο θάνατος του Αγίου: Αμέσως μετά το συνταρακτικό συμβάν, οι ιερείς του ναού, σε έξαλλη κατάσταση, ζητούσαν επίμονα την εκτέλεση του Γεωργίου προκειμένου να αποφευχθεί ο διασυρμός των θεών τους. Ο Γεώργιος τότε, με τόλμη, ειρωνεύτηκε τα είδωλα που δεν είχαν την ισχύ να προστατευτούν και αποκάλεσε τον Διοκλητιανό, ανόητο, που τα πίστευε. Την ίδια στιγμή, παρουσιάστηκε και η βασίλισσα Αλεξάνδρα που δήλωσε δημόσια την πίστη της στον Κύριο. Ο βασιλιάς τότε διέταξε να τους μεταφέρουν έξω από την πόλη και να τους αποκεφαλίσουν. Η βασίλισσα δεν πρόλαβε, καθώς ξεψύχησε στο δρόμο για το σημείο της εκτέλεσης. Ο Γεώργιος όμως με πολλή χαρά και πίστη, προσευχήθηκε θερμά και παρέδωσε την ψυχή του χωρίς να φοβηθεί τον θάνατο. Σύμφωνα με τις οδηγίες του, το σώμα του μεταφέρθηκε στην Παλαιστίνη όπου και ενταφιάστηκε.
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ
Η εκκλησία του Αγίου στην Συρία: Σε μια περιοχή της Συρίας, οι κάτοικοι με τον βασιλιά τους αποφάσισαν να κτίσουν έναν ναό προς τιμή του Αγίου Γεωργίου. Δεν υπήρχαν όμως μάρμαρα για να τα χρησιμοποιήσουν στην ανοικοδόμηση του ναού. Έτσι, ξεκίνησε ένα μεγάλο καράβι και πέρασε από πολλές περιοχές για να συλλέξει πρώτες ύλες για την αποπεράτωση του ναού.
Σε μια από τις περιοχές που πήγε, ζούσε μια χήρα γυναίκα που όταν έμαθε τον σκοπό του ταξιδιού του καραβιού αγόρασε έναν κίονα και πήγε να το παραδώσει στον καπετάνιο. Δυστυχώς όμως, το πλοίο ήταν πλήρες και έτσι η προσφορά της έμεινε στο λιμάνι.
Ήταν πολύ στενοχωρημένη και το ίδιο βράδι παρουσιάστηκε ο Άγιος Γεώργιος στον ύπνο της. Τη ρώτησε για την αιτία της θλίψης της και εκείνη του εξιστόρησε όλα τα γεγονότα. Στη συνέχεια, την βοήθησε να ρίξουν τον κίονα στη θάλασσα και της υποσχέθηκε πως θα φρόντιζε ο ίδιος για να φτάσει στον προορισμό του.
Το επόμενο πρωί, η γυναίκα κατευθύνθηκε προς το σημείο που ο καπετάνιος είχε αφήσει τον κίονα της. Δεν τον βρήκε όμως και συνειδητοποίησε το θαύμα που είχε γίνει στο όνειρό της. Πράγματι, το δώρο της έφτασε στον προορισμό του πριν από το καράβι και το τοποθέτησαν στο δεξιό μέρος της εκκλησίας όπως επιθυμούσε η ίδια και όπως ήταν γραμμένο επάνω στον κίονα.
Ο νεαρός Γεώργιος: Στην περιοχή της Παφλαγονίας υπήρχε ναός αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο όπου γίνονταν πολλά θαύματα. Στην περιοχή εκείνη ζούσε ένας ευσεβής χριστιανός, ο Λέων, στρατιωτικός στο επάγγελμα, με την σεβαστή γυναίκα του, Θεοφανώ. Κάθε χρόνο, στις 23 Απριλίου, εκτός από τον εκκλησιασμό τους στον ναό του Αγίου, οργάνωναν μια γιορτή προς τιμή του. Το πιστό αυτό ζευγάρι απέκτησε κάποια στιγμή και έναν γιο που τον ονόμασαν Γεώργιο.
Όταν ο γιος τους έφτασε στην ηλικία των 20 ετών, στην ευρύτερη περιοχή δημιουργήθηκε μια αναστάτωση. Κάποιοι γειτονικοί και εχθρικοί λαοί συμμάχησαν και κινήθηκαν εναντίον πολλών κάστρων του βασιλείου για να τα κατακτήσουν. Τότε, ο βασιλιάς της Κωνσταντινούπολης, Φωκάς, ζήτησε να συγκεντρωθούν στρατιώτες από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας για να επιτεθούν στον εχθρό. Ο Λέοντας τότε ήταν σε ηλικία που δεν μπορούσε να στρατευτεί, έτσι ο κλήρος έπεσε στον νεαρό Γεώργιο. Λίγο πριν φύγει για τον πόλεμο πήγε με τους γονείς του στον ναό του Αγίου και τον παρακάλεσαν να τον φέρει πίσω, γερό.
Ο πόλεμος ήταν σκληρός και πολλοί χριστιανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν, βασανίστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν. Ο νεαρός Γεώργιος, λόγω της προστασίας του Αγίου, αιχμαλωτίστηκε και τέθηκε στην υπηρεσία του Βούλγαρου ηγεμόνα, χωρίς να κακοποιηθεί ούτε στιγμή. Οι γονείς του έμαθαν για την τύχη του και ζούσαν μέσα στην απελπισία. Δεν παρέλειπαν όμως να καταφεύγουν στον ναό και να παρακαλούν τον Άγιο να τους φέρει πίσω τον γιο τους.
Όταν έφτασε η ημέρα της γιορτής του Αγίου, παρά τον πόνο τους, δεν παρέλειψαν να διοργανώσουν την καθιερωμένη τους γιορτή. Την ίδια ακριβώς στιγμή, ο νεαρός Γεώργιος, καθώς θυμόταν τις γιορτές που έκανε η οικογένειά του, προσευχόταν στον Κύριο να τον βοηθήσει να επιστρέψει στους γονείς του.
Ενώ λοιπόν ζέσταινε το νερό για να πλυθεί ο ηγεμόνας πριν το δείπνο, εμφανίστηκε μπροστά του ο Άγιος Γεώργιος επάνω σε ένα άλογο. Ο νεαρός, κατόπιν προτροπής του Αγίου, ανέβηκε και εκείνος στο άλογο και συγχρόνως βρέθηκε στο σπίτι των γονιών του. Όταν όλοι ξεπέρασαν την αρχική έκπληξη, ο Γεώργιος τους εξιστόρησε τα γεγονότα. Όλοι τότε δόξασαν τον Κύριο και ήπιαν από το νερό που είχε μαζί του ο νεαρός Γεώργιος και που με θαύμα ο Άγιος φρόντισε να μην τελειώσει. Στη συνέχεια όλοι πήγαν στη εκκλησία και όλο το βράδι προσεύχονταν και ευχαριστούσαν τον Άγιο.
Ο νέος από την Μυτιλήνη: Στην Μυτιλήνη υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο όπου κάθε χρόνο στην γιορτή του τιμούσαν την μνήμη του. Κάποιοι λοιπόν Κρητικοί πειρατές εκμεταλλεύτηκαν την μαζική συγκέντρωση των κατοίκων και επιτέθηκαν στον ναό και αιχμαλώτισαν πολλούς χριστιανούς. Ανάμεσά τους ήταν και ένα παλικάρι, γιος μιας χήρας, τον οποίο τον μετέφεραν στην Κρήτη για να υπηρετεί τον διοικητή. Η μητέρα του νέου προσευχόταν καθημερινά στον ναό του Αγίου για να επιστραφεί ο γιος της.
Πραγματικά, το θαύμα έγινε. Την ώρα που ο νέος άπλωσε το χέρι του για να δώσει το ποτήρι στον αφέντη του, εμφανίστηκε ο Άγιος, τον άρπαξε και τον έφερε μπροστά στην μητέρα του. Ήταν τόσο ξαφνικό και γρήγορο το περιστατικό που ο νεαρός δεν συνειδητοποίησε αρχικά πως μπροστά του ήταν η μητέρα του. Μόλις συνήλθαν και οι δυο, γεμάτοι ευγνωμοσύνη, ευχαριστούσαν τον Θεό.
Ο ναός του Αγίου στην Παφλαγονία και οι 3 ναύτες: Κάποτε, ο ναός του Αγίου Γεωργίου στην Παφλαγονία είχε πολλές ζημιές και ο Άγιος αποφάσισε να οικοδομηθεί ξανά. Επειδή όμως δεν υπήρχαν τα απαιτούμενα χρήματα, επινόησε το εξής σχέδιο για να τα εξοικονομήσει.
Μια μέρα, μια ομάδα παιδιών έπαιζαν στον χώρο της εκκλησίας. Ανάμεσά τους ήταν ένα παιδάκι που δεν μπορούσε να διακριθεί σε κανένα παιχνίδι και γινόταν στόχος κοροϊδευτικών σχολίων από τους υπόλοιπους. Στενοχωρημένο, υποσχέθηκε πως αν νικούσε θα έφτιαχνε ένα ειδικό φαγητό και θα το έφερνε στον Άγιο. Πράγματι, έτσι έγινε. Ο μικρός νίκησε σε όλα τα παιχνίδια και έφερε το τάμα του.
Λίγη ώρα μετά, τρεις ναυτικοί πέρασαν από τον ναό και μόλις είδαν το φαγητό, το πήραν για να τραφούν. Άφησαν όμως ένα χρηματικό ποσό, ισάξιο της αξίας του φαγητού για να αγοράσουν οι κάτοικοι, λάδι για το καντήλι της εκκλησίας και κεριά. Όταν όμως τελείωσαν το φαγητό και θέλησαν να βγουν από τον ναό, δεν μπόρεσαν γιατί κάτι αόρατο τους κρατούσε καθηλωμένους. Έντρομοι, άρχισαν να υπόσχονται διάφορα στον Άγιο και τελικά όταν τα χρήματα που υποσχέθηκαν ήταν εκείνα που χρειάζονταν για την επιδιόρθωση του ναού, η αόρατη δύναμη τους ελευθέρωσε.
Όταν ο ειδωλολάτρης Διοκλητιανός έγινε αυτοκράτορας στην Ρώμη θέλησε να επιβάλλει το δωδεκάθεο ως επίσημη θρησκεία του κράτους. Οι συμβουλές όμως που έλαβε από το μαντείο του Απόλλωνα, του αγαπημένου του θεού, τον έκαναν να στραφεί εναντίον των Χριστιανών. Εξαπέλυσε λοιπόν έναν μεγάλο διωγμό που συνοδευόταν από εκτελέσεις, φυλακίσεις και βασανισμούς των πιστών Χριστιανών.
Επειδή όμως η πλειοψηφία τους κατοικούσε στο ανατολικό μέρος της αυτοκρατορίας, δημιουργήθηκε αναστάτωση, αφενός λόγω του διωγμού και αφετέρου εξαιτίας της άρνησής τους να προσκυνήσουν στα είδωλα. Τότε, οι διοικητές των περιοχών της Ανατολής ζήτησαν βοήθεια από τον αυτοκράτορα ώστε να καταφέρουν να εμποδίσουν την εξάπλωση του Χριστιανισμού και να επαναφέρουν τους χριστιανούς στην λατρεία των αρχαιοελληνικών θεών. Για την επίτευξη του συγκεκριμένου σκοπού συναντήθηκαν με τον Διοκλητιανό, τρεις φορές.
ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Η ταυτότητα του Αγίου: Ο Άγιος ήταν ένας ευσεβής νέος από πλούσια αλλά χριστιανική οικογένεια της Καππαδοκίας. Σε ηλικία 10 ετών έμεινε ορφανός από πατέρα αφού μαρτύρησε για την πίστη του στον Κύριο. Σε ηλικία 18 ετών κατατάχτηκε στον ρωμαϊκό στρατό όπου απέκτησε και αξίωμα. Όταν όμως πέθανε η μητέρα του αποφάσισε να ομολογήσει την πίστη του στον Χριστό. Ο εικοσάχρονος Γεώργιος πούλησε την περιουσία του και την μοίρασε στους φτωχούς και ελευθέρωσε τους δούλους του. Στη συνέχεια, με αφορμή την συγκέντρωση του Διοκλητιανού με τους διοικητές των ανατολικών επαρχιών, παρουσιάστηκε στον αυτοκράτορα.
Η ομολογία της πίστης στον Χριστό: Ο Άγιος Γεώργιος με μεγάλη τόλμη και πίστη μίλησε δημόσια μπροστά στον αυτοκράτορα και στους άρχοντες. Τους κατηγόρησε ως πολεμοχαρείς και αιμοδιψείς λόγω του διωγμού κατά των χριστιανών. Τους προέτρεψε να σταματήσουν να ταλαιπωρούν τους πιστούς του Θεού γιατί δεν είχαν δίκιο να θεωρούν ότι τα είδωλα ήταν πραγματικές θεότητες και να βασανίζουν τους ευσεβείς χριστιανούς.
Η ομολογία του Γεωργίου προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στο πλήθος και ο Διοκλητιανός, φοβούμενος την επίδραση των λόγων του νεαρού στον λαό, προσπάθησε να τον μεταπείσει κολακεύοντάς τον και υποσχόμενος πολλές τιμές. Εκείνος όμως δεν επηρεάστηκε και δήλωσε πως δεν τον ελκύει ο εφήμερος υλικός πλούτος του βασιλιά παρά μόνο η αιώνια Ουράνια Βασιλεία.
ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
Η φυλακή: Η άρνηση του Γεωργίου να συμμορφωθεί στις εντολές ανάγκασε τον Διοκλητιανό να διατάξει την φυλάκισή του. Οι στρατιώτες ακινητοποίησαν τα πόδια του Αγίου σε ένα ξύλο και τοποθέτησαν μια βαριά πέτρα στο στήθος του όπου του προκάλεσε πληγές. Δεν υπέκυψε όμως και την επόμενη μέρα που παρουσιάστηκε στον αυτοκράτορα χαρακτήρισε το μαρτύριο του ως παιχνίδι να τον μεταπείσει.
Ο τροχός: Ο Διοκλητιανός, οργισμένος, έδωσε εντολή να δέσουν τον Γεώργιο σε έναν τροχό με αιχμηρά μεγάλα ξίφη που έκοβαν το σώμα του. Την ίδια ώρα, εκείνος κατευθύνθηκε στον ναό του Απόλλωνα για να κάνει θυσία. Ακριβώς όμως εκείνη τη στιγμή έγινε μεγάλο θαύμα. Ένας Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε μπροστά σε όλους και έλυσε τον Γεώργιο, ενώ ταυτόχρονα ακούστηκε η φωνή του Θεού που προέτρεπε τον Άγιο να μην φοβάται καθώς ήταν στο πλευρό του.
Όταν οι στρατιώτες του Διοκλητιανού έφεραν τον Άγιο μπροστά στον βωμό δημιουργήθηκε μεγάλη αναστάτωση. Οι φανατικοί ειδωλολάτρες, θέλοντας να αποτρέψουν το πλήθος να πιστέψει στο θαύμα, δήλωναν πως δεν ήταν ο Γεώργιος αλλά κάποιος που του έμοιαζε ή φάντασμα. Όταν όμως ο Άγιος μίλησε και αποκάλυψε το θαύμα πολλοί παρευρισκόμενοι πίστεψαν και ομολόγησαν την πίστη τους στον αληθινό Θεό. Ανάμεσά τους ήταν δύο χιλιάρχοι, ο Ανατόλιος και ο Πρωτολέων που μετά τη δημόσια ομολογία τους αποκεφαλίστηκαν με διαταγή του αυτοκράτορα. Χριστιανή έγινε επίσης και η βασίλισσα Αλεξάνδρα η οποία όμως κατόπιν προτροπής του συμβούλου του Διοκλητιανού, Μαγνέντιου, δεν εκδηλώθηκε φανερά.
Ο λάκκος με τον ασβέστη: Οι συνεχείς αποτυχημένες προσπάθειες του Ρωμαίου αυτοκράτορα να μεταπείσει τον Γεώργιο, τον εξαγρίωσαν. Αποφάσισε λοιπόν να ρίξει τον νέο σε έναν λάκκο με ασβέστη και να τον αφήσουν για 3 μέρες ώστε να μην μείνει κανένα ίχνος του σώματός του. Ο Γεώργιος δεν ταράχτηκε αλλά προχωρούσε προς το σημείο του μαρτυρίου του προσευχόμενος με θέρμη προς τον Κύριο.
Όταν πέρασαν οι 3 μέρες και οι στρατιώτες πήγαν να περισυλλέξουν ό,τι πίστευαν ότι είχε απομείνει από τον μάρτυρα, τον βρήκαν όρθιο στον λάκκο να προσεύχεται. Το πλήθος τότε άρχισε να πιστεύει ολοένα και περισσότερο στον Θεό καθώς γινόταν μάρτυρας σε αλλεπάλληλα θαύματα. Η εξέλιξη όμως αυτή δεν άρεσε καθόλου στον Διοκλητιανό ο οποίος θεωρούσε πως όλα τα θαύματα που είχαν συμβεί ήταν μαγικά τεχνάσματα και ζήτησε από τον Γεώργιο να τους τα αποκαλύψει. Εκείνος όμως, απογοητευμένος από την αδιάλλακτη στάση του βασιλιά, αρνήθηκε να συνεχίσει τον διάλογο μαζί του δηλώνοντας πως ήταν τόσο βαθειά πλανεμένος που τίποτα δεν μπορούσε να τον μεταπείσει.
Τα παπούτσια με τα καρφιά: Ο αυτοκράτορας, θυμωμένος, διέταξε να φορέσουν στον Γεώργιο παπούτσια που στο εσωτερικό τους είχαν καρφιά πυρακτωμένα. Στη συνέχεια, υποχρέωσαν τον Άγιο να περπατήσει μέχρι την φυλακή. Εκείνος, αν και υπέφερε, δεν σταμάτησε στιγμή να προσεύχεται στον Κύριο για να του δίνει δύναμη να αντέξει την δοκιμασία. Πράγματι, την επόμενη μέρα, όταν οι στρατιώτες πήγαν να φέρουν τον Γεώργιο μπροστά στον Διοκλητιανό, τον είδαν να στέκεται όρθιος και υγιής. Όμως και αυτό το θαύμα δεν επηρέασε τον βασιλιά ο οποίος απαίτησε από τον Γεώργιο να προσκυνήσει στα είδωλα. Εκείνος όμως αρνήθηκε για μια ακόμα φορά και στάθηκε πιστός στον Κύριο.
Ο ξυλοδαρμός: Το επόμενο μαρτύριο του Αγίου ήταν ο βάναυσος ξυλοδαρμός με λουριά. Η προσευχή του όμως στον Κύριο τον προστάτεψε και πάλι. Ο Διοκλητιανός τότε οργισμένος δήλωσε πως όλα τα θαύματα ήταν μαγικά τεχνάσματα και ζήτησε από τον μάρτυρα να του αποκαλύψει την πηγή της δύναμής του.
Το δηλητήριο του μάγου: Ο σύμβουλος του Διοκλητιανού, Μαγνέντιος, πρότεινε στον βασιλιά να φέρουν έναν φημισμένο μάγο της περιοχής, τον Αθανάσιο για να αναγκάσει τον Γεώργιο να υποταχτεί στο θέλημα του. Πράγματι, την επόμενη μέρα ο μάγος ήρθε με δύο μπουκαλάκια με φάρμακο. Το ένα περιείχε ουσία που επηρέαζε την διανοητική κατάσταση ενός ανθρώπου και το άλλο ήταν θανατηφόρο. Στην αρχή, υποχρεώθηκε ο Άγιος Γεώργιος να πιει το πρώτο φάρμακο αλλά δεν είχε καμία επίδραση. Ούτε όμως και το θανατηφόρο υγρό κατάφερε να δράσει καθώς ο Γεώργιος προστατευόταν από τον Κύριο. Όλοι έμειναν έκπληκτοι, ακόμα και ο μάγος Αθανάσιος που γνώριζε την ισχύ τους.
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
Ο Άγιος αποκαλύπτει την δύναμη του Θεού: Ο Διοκλητιανός ήταν σίγουρος πως όλα τα θαυμαστά έργα που συνέβησαν στον Γεώργιο δεν ήταν παρεμβάσεις του Θεού αλλά ανθρώπινα τεχνάσματα που στηρίζονταν σε μαγικές δυνάμεις. Ζητούσε λοιπόν επίμονα να μάθει την πηγή της δύναμης του Αγίου. Εκείνος όμως για μια ακόμη φορά δήλωσε πως ο Θεός ήταν η προστασία του. Ο Θεός προστατεύει όλους τους πιστούς Του, του εμψυχώνει στις δυσκολίες και αποτρέπει να τους συμβεί οτιδήποτε κακό. Ο Θεός θεραπεύει ασθενείς, ανασταίνει νεκρούς και έχει τη δύναμη να πράξει τα αδύνατα.
Η ανάσταση του νεκρού: Η δήλωση του Γεωργίου περί της ανάστασης των νεκρών προκάλεσε μεγάλη έκπληξη καθώς, κατά ομολογία και του μάγου Αθανασίου, δεν υπήρχαν τέτοια περιστατικά στην αρχαιοελληνική θρησκεία. Τότε ο μάγος πρότεινε να δοκιμάσουν την δύναμη του Θεού του Γεωργίου, προκαλώντας Τον να αναστήσει έναν Έλληνα που είχε πεθάνει πρόσφατα και είχε ταφεί εκεί κοντά. Ο Άγιος Γεώργιος, καθώς προχωρούσε προς τον τάφο προσευχόταν με θέρμη, ζητώντας από τον Κύριο να τον βοηθήσει, να γίνει το θαύμα και να δοξαστεί το όνομά Του. Πράγματι, όταν όλοι συγκεντρώθηκαν γύρω από τον τάφο, ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος και ο νεκρός αναστήθηκε. Όλοι έμειναν έκπληκτοι αλλά ο Διοκλητιανός απευθυνόμενος στο συγκεντρωμένο πλήθος δήλωσε πως όλα όσα συνέβησαν ήταν πλεκτάνη οργανωμένη από τον Γεώργιο, τον Αθανάσιο και τον «υποτιθέμενο» νεκρό. Ο μάγος Αθανάσιος εκείνη τη στιγμή δήλωσε την πίστη του στον αληθινό Θεό του Γεωργίου και ο Διοκλητιανός πρόσταξε την εκτέλεσή του μαζί με τον αναστηθέντα. Ο Γεώργιος οδηγήθηκε και πάλι στη φυλακή ευχαριστώντας τον Κύριο για την παρέμβασή Του.
Τα θαύματα στην φυλακή: Η φήμη του Αγίου διαδόθηκε γρήγορα και πολλοί άνθρωποι, δωροδοκώντας τους φύλακες, τον επισκέπτονταν στο κελί του. Εκεί ο Γεώργιος άλλους τους θεράπευε και σε άλλους δίδασκε τον λόγο του Θεού. Ένας από τους ευεργεθέντες ήταν ο Γαλέριος, ένας φτωχός γεωργός που είχε ένα μόνο βόδι για να τον βοηθά στις εργασίες του. Όταν το βόδι ψόφησε, ο Γαλέριος απελπισμένος ζήτησε την βοήθεια του Γεωργίου ο οποίος έκανε το θαύμα του. Όταν ο γεωργός είδε πως το βόδι του ήταν ζωντανό στο χωράφι του, έτρεξε όλο χαρά προς την φυλακή διαδίδοντας σε όλους το θαύμα. Έγινε όμως αντιληπτός από τους στρατιώτες του αυτοκράτορα που τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν μπροστά του. Εκείνος τότε διέταξε την θανάτωσή του με αποκεφαλισμό, όπως και έγινε.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
Ο Κύριος αποκαλύπτεται στον Άγιο: Η μεγάλη προσέλευση ανθρώπων στη φυλακή για να δουν τον Γεώργιο έγινε αντιληπτή από αξιωματούχους του παλατιού. Πρότειναν λοιπόν στον Διοκλητιανό την άμεση εξόντωση του Αγίου για να σταματήσουν την προσέλκυση του κόσμου στην χριστιανική θρησκεία. Πράγματι, ο βασιλιάς διέταξε την εκτέλεσή του. Το ίδιο βράδι, ενώ ο Γεώργιος κοιμόταν, ο Κύριος εμφανίστηκε μπροστά του. Τον ασπάστηκε, τον στεφάνωσε και του αποκάλυψε πως πολύ σύντομα θα ερχόταν κοντά Του για να απολαύσει αιώνια την Ουράνια Βασιλεία. Ο Γεώργιος, περιχαρής ζήτησε να τον επισκεφτεί ένας έμπιστος δούλος του. Αφού του αποκάλυψε τον επερχόμενο θάνατό του, του ζήτησε να φροντίσει να ενταφιάσει το σώμα του στην πατρίδα του, την Παλαιστίνη και τον συμβούλεψε να κρατήσει για πάντα τη πίστη του στον αληθινό Θεό.
Ο Άγιος αποκαλύπτει την απάτη των ειδώλων: Την επόμενη ημέρα, ο Διοκλητιανός και πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε στον ναό του Απόλλωνα για θυσία. Στη συνέχεια, διέταξε να φέρουν και τον Γεώργιο εκεί. Αφού αρχικά προσπάθησε να τον καλοπιάσει, στη συνέχεια του ζήτησε να θυσιάσει στα είδωλα. Σε περίπτωση που αρνιόταν, τον περίμενε η θανατική ποινή.
Ο Γεώργιος τότε έκανε το σημείο του Σταυρού και αμέσως ακούστηκε φωνή διαβόλου από το είδωλο του Απόλλωνα που ομολόγησε πως ο αληθινός Θεός ήταν εκείνος που υπηρετούσε ο Γεώργιος. Συγχρόνως ακούστηκε μεγάλη βοή και όλα τα είδωλα καταστράφηκαν.
Ο θάνατος του Αγίου: Αμέσως μετά το συνταρακτικό συμβάν, οι ιερείς του ναού, σε έξαλλη κατάσταση, ζητούσαν επίμονα την εκτέλεση του Γεωργίου προκειμένου να αποφευχθεί ο διασυρμός των θεών τους. Ο Γεώργιος τότε, με τόλμη, ειρωνεύτηκε τα είδωλα που δεν είχαν την ισχύ να προστατευτούν και αποκάλεσε τον Διοκλητιανό, ανόητο, που τα πίστευε. Την ίδια στιγμή, παρουσιάστηκε και η βασίλισσα Αλεξάνδρα που δήλωσε δημόσια την πίστη της στον Κύριο. Ο βασιλιάς τότε διέταξε να τους μεταφέρουν έξω από την πόλη και να τους αποκεφαλίσουν. Η βασίλισσα δεν πρόλαβε, καθώς ξεψύχησε στο δρόμο για το σημείο της εκτέλεσης. Ο Γεώργιος όμως με πολλή χαρά και πίστη, προσευχήθηκε θερμά και παρέδωσε την ψυχή του χωρίς να φοβηθεί τον θάνατο. Σύμφωνα με τις οδηγίες του, το σώμα του μεταφέρθηκε στην Παλαιστίνη όπου και ενταφιάστηκε.
ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ
Η εκκλησία του Αγίου στην Συρία: Σε μια περιοχή της Συρίας, οι κάτοικοι με τον βασιλιά τους αποφάσισαν να κτίσουν έναν ναό προς τιμή του Αγίου Γεωργίου. Δεν υπήρχαν όμως μάρμαρα για να τα χρησιμοποιήσουν στην ανοικοδόμηση του ναού. Έτσι, ξεκίνησε ένα μεγάλο καράβι και πέρασε από πολλές περιοχές για να συλλέξει πρώτες ύλες για την αποπεράτωση του ναού.
Σε μια από τις περιοχές που πήγε, ζούσε μια χήρα γυναίκα που όταν έμαθε τον σκοπό του ταξιδιού του καραβιού αγόρασε έναν κίονα και πήγε να το παραδώσει στον καπετάνιο. Δυστυχώς όμως, το πλοίο ήταν πλήρες και έτσι η προσφορά της έμεινε στο λιμάνι.
Ήταν πολύ στενοχωρημένη και το ίδιο βράδι παρουσιάστηκε ο Άγιος Γεώργιος στον ύπνο της. Τη ρώτησε για την αιτία της θλίψης της και εκείνη του εξιστόρησε όλα τα γεγονότα. Στη συνέχεια, την βοήθησε να ρίξουν τον κίονα στη θάλασσα και της υποσχέθηκε πως θα φρόντιζε ο ίδιος για να φτάσει στον προορισμό του.
Το επόμενο πρωί, η γυναίκα κατευθύνθηκε προς το σημείο που ο καπετάνιος είχε αφήσει τον κίονα της. Δεν τον βρήκε όμως και συνειδητοποίησε το θαύμα που είχε γίνει στο όνειρό της. Πράγματι, το δώρο της έφτασε στον προορισμό του πριν από το καράβι και το τοποθέτησαν στο δεξιό μέρος της εκκλησίας όπως επιθυμούσε η ίδια και όπως ήταν γραμμένο επάνω στον κίονα.
Ο νεαρός Γεώργιος: Στην περιοχή της Παφλαγονίας υπήρχε ναός αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο όπου γίνονταν πολλά θαύματα. Στην περιοχή εκείνη ζούσε ένας ευσεβής χριστιανός, ο Λέων, στρατιωτικός στο επάγγελμα, με την σεβαστή γυναίκα του, Θεοφανώ. Κάθε χρόνο, στις 23 Απριλίου, εκτός από τον εκκλησιασμό τους στον ναό του Αγίου, οργάνωναν μια γιορτή προς τιμή του. Το πιστό αυτό ζευγάρι απέκτησε κάποια στιγμή και έναν γιο που τον ονόμασαν Γεώργιο.
Όταν ο γιος τους έφτασε στην ηλικία των 20 ετών, στην ευρύτερη περιοχή δημιουργήθηκε μια αναστάτωση. Κάποιοι γειτονικοί και εχθρικοί λαοί συμμάχησαν και κινήθηκαν εναντίον πολλών κάστρων του βασιλείου για να τα κατακτήσουν. Τότε, ο βασιλιάς της Κωνσταντινούπολης, Φωκάς, ζήτησε να συγκεντρωθούν στρατιώτες από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας για να επιτεθούν στον εχθρό. Ο Λέοντας τότε ήταν σε ηλικία που δεν μπορούσε να στρατευτεί, έτσι ο κλήρος έπεσε στον νεαρό Γεώργιο. Λίγο πριν φύγει για τον πόλεμο πήγε με τους γονείς του στον ναό του Αγίου και τον παρακάλεσαν να τον φέρει πίσω, γερό.
Ο πόλεμος ήταν σκληρός και πολλοί χριστιανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν, βασανίστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν. Ο νεαρός Γεώργιος, λόγω της προστασίας του Αγίου, αιχμαλωτίστηκε και τέθηκε στην υπηρεσία του Βούλγαρου ηγεμόνα, χωρίς να κακοποιηθεί ούτε στιγμή. Οι γονείς του έμαθαν για την τύχη του και ζούσαν μέσα στην απελπισία. Δεν παρέλειπαν όμως να καταφεύγουν στον ναό και να παρακαλούν τον Άγιο να τους φέρει πίσω τον γιο τους.
Όταν έφτασε η ημέρα της γιορτής του Αγίου, παρά τον πόνο τους, δεν παρέλειψαν να διοργανώσουν την καθιερωμένη τους γιορτή. Την ίδια ακριβώς στιγμή, ο νεαρός Γεώργιος, καθώς θυμόταν τις γιορτές που έκανε η οικογένειά του, προσευχόταν στον Κύριο να τον βοηθήσει να επιστρέψει στους γονείς του.
Ενώ λοιπόν ζέσταινε το νερό για να πλυθεί ο ηγεμόνας πριν το δείπνο, εμφανίστηκε μπροστά του ο Άγιος Γεώργιος επάνω σε ένα άλογο. Ο νεαρός, κατόπιν προτροπής του Αγίου, ανέβηκε και εκείνος στο άλογο και συγχρόνως βρέθηκε στο σπίτι των γονιών του. Όταν όλοι ξεπέρασαν την αρχική έκπληξη, ο Γεώργιος τους εξιστόρησε τα γεγονότα. Όλοι τότε δόξασαν τον Κύριο και ήπιαν από το νερό που είχε μαζί του ο νεαρός Γεώργιος και που με θαύμα ο Άγιος φρόντισε να μην τελειώσει. Στη συνέχεια όλοι πήγαν στη εκκλησία και όλο το βράδι προσεύχονταν και ευχαριστούσαν τον Άγιο.
Ο νέος από την Μυτιλήνη: Στην Μυτιλήνη υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο όπου κάθε χρόνο στην γιορτή του τιμούσαν την μνήμη του. Κάποιοι λοιπόν Κρητικοί πειρατές εκμεταλλεύτηκαν την μαζική συγκέντρωση των κατοίκων και επιτέθηκαν στον ναό και αιχμαλώτισαν πολλούς χριστιανούς. Ανάμεσά τους ήταν και ένα παλικάρι, γιος μιας χήρας, τον οποίο τον μετέφεραν στην Κρήτη για να υπηρετεί τον διοικητή. Η μητέρα του νέου προσευχόταν καθημερινά στον ναό του Αγίου για να επιστραφεί ο γιος της.
Πραγματικά, το θαύμα έγινε. Την ώρα που ο νέος άπλωσε το χέρι του για να δώσει το ποτήρι στον αφέντη του, εμφανίστηκε ο Άγιος, τον άρπαξε και τον έφερε μπροστά στην μητέρα του. Ήταν τόσο ξαφνικό και γρήγορο το περιστατικό που ο νεαρός δεν συνειδητοποίησε αρχικά πως μπροστά του ήταν η μητέρα του. Μόλις συνήλθαν και οι δυο, γεμάτοι ευγνωμοσύνη, ευχαριστούσαν τον Θεό.
Ο ναός του Αγίου στην Παφλαγονία και οι 3 ναύτες: Κάποτε, ο ναός του Αγίου Γεωργίου στην Παφλαγονία είχε πολλές ζημιές και ο Άγιος αποφάσισε να οικοδομηθεί ξανά. Επειδή όμως δεν υπήρχαν τα απαιτούμενα χρήματα, επινόησε το εξής σχέδιο για να τα εξοικονομήσει.
Μια μέρα, μια ομάδα παιδιών έπαιζαν στον χώρο της εκκλησίας. Ανάμεσά τους ήταν ένα παιδάκι που δεν μπορούσε να διακριθεί σε κανένα παιχνίδι και γινόταν στόχος κοροϊδευτικών σχολίων από τους υπόλοιπους. Στενοχωρημένο, υποσχέθηκε πως αν νικούσε θα έφτιαχνε ένα ειδικό φαγητό και θα το έφερνε στον Άγιο. Πράγματι, έτσι έγινε. Ο μικρός νίκησε σε όλα τα παιχνίδια και έφερε το τάμα του.
Λίγη ώρα μετά, τρεις ναυτικοί πέρασαν από τον ναό και μόλις είδαν το φαγητό, το πήραν για να τραφούν. Άφησαν όμως ένα χρηματικό ποσό, ισάξιο της αξίας του φαγητού για να αγοράσουν οι κάτοικοι, λάδι για το καντήλι της εκκλησίας και κεριά. Όταν όμως τελείωσαν το φαγητό και θέλησαν να βγουν από τον ναό, δεν μπόρεσαν γιατί κάτι αόρατο τους κρατούσε καθηλωμένους. Έντρομοι, άρχισαν να υπόσχονται διάφορα στον Άγιο και τελικά όταν τα χρήματα που υποσχέθηκαν ήταν εκείνα που χρειάζονταν για την επιδιόρθωση του ναού, η αόρατη δύναμη τους ελευθέρωσε.